အဖြားျဖစ္သူ ကယ္ယူေမြးစားထားေသာ ေခြးမၾကီးျဖစ္ပါသည္။ အေရာင္ အေၾကာင္အက်ားႏွင့္မို ့ က်ားမ ေခၚခဲ့ပံုရသည္။ ၾကာေတာ့ က်ားမ ကေန ဂ်ားမ လို ့က်မတို ့ေခၚၾကသည္။
ဂ်ားမၾကီးသည္ သစၥာရွိသည္။ လိမၼာသည္။ လူစကားကို နားလည္သလား မလည္သလားေတာ့မသိ။ လူရိပ္လူကဲ ခတ္တတ္ပါသည္။ ၾကင္နာတတ္ေသာ က်မတို ့အဖြားေၾကာင့္ သူေမြးသမွ် ကေလးမ်ား မွာ က်မတို ့အဖို ့ေဆာ့စရာ အေဖၚမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းဝင္စ မနက္ခင္းေစာေစာ တိုင္း အဖြားထ၍ တံျမက္စည္းလွည္းျပီး မီးဖိုပါသည္။ အိမ္ေနာက္ ေျမကြက္လပ္သည္ ဝါးပင္မ်ား၊ သက္ရင့္ပိေတာက္ပင္ၾကီးႏွင့္ အုတ္ပံုတစ္ခုရွိသျဖင့္ ဝါးရြက္မ်ား၊ ပိေတာက္ရြက္ေျခာက္မ်ားႏွင့္ မီးလွံဳစရာ အလွ်ံအပယ္ပင္။ ဂ်ားမၾကီးႏွင့္ က်မတို ့ ကေလးတစ္သိုက္ အဖြားနားမွာ မီးစာလွံဳ ၾကပါသည္။ အဖြားကေတာ့ ေခြးေပါက္စေလးေတြ အတြက္ ေခြးစာၾကိဳပါသည္။
အဖြားသည္ တိရိ စ ၦာန္မ်ားကို နွိပ္စက္ျခင္းကို မၾကိဳက္။ တိရိစ ၦာန္ေတြကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ ့ လို ့ မၾကာမၾကာ ေျပာဖူးသည္။ ဂရုဏာတရားၾကီးသည္ ့ သူမ သခင္မ ေနာက္ အျမဲလိုက္သည္။ မနက္ခင္းမုန္ ့ ဝယ္လွ်င္ေတာင္ ဂ်ားမ ၾကီးအတြက္ တကိုယ္တာ ဝယ္ေၾကြးသည္။ အဖြားမၾကာခဏ ေျပာတတ္သည့္ စကားမွာ ေခြးဘဝ ဆိုတာ လူနွင့္ နီးစပ္တယ္။ လူေတြ မသိႏိုင္တာ မျမင္ႏိုင္တာေတြ ကို ေခြးတခ်ိဳ ့ သိႏိုင္သည္တဲ့။
ဂ်ားမ ၾကီးေၾကာင့္ သူခိုး သူဝွက္မ်ား မကပ္ရဲ ပါ။ ေခြးသားခ်က္စားတတ္ေသာ စရိုက္ၾကမ္းသည့္ လူမ်ားျဖတ္သြားလွ်င္ တအားေဟာင္ပါသည္။ အိမ္ေနာက္အုတ္ပံုမွ ေျမြေတြ ့ေတာ့လည္း သတိေပးတာ က ဂ်ားမၾကီးပင္။ အိမ္ေဘးအုန္းပင္မွ အုန္းသီးေၾကြလွ်င္ေတာင္ သူစိမ္းလာေကာက္လို ့က နည္းနည္းမွ်သီးမခံ။ ငါးဖမ္းသည့္ တံငါသည္ ဦးသန္း၊ ၉၁မွ ေငြတိုးေပးစားေသာ ေဒၚေငြရီ၊ တို ့ကို ကိုေတြ ့လွ်င္လဲ ဘယ္ဘဝက ေရစက္မွန္းမသိ စူးစူးရြားရြား ေဟာင္ပါသည္။ လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္၍ အသံေအာင္ပါသည္။ တသားျပီးတသား ေမြးေသာ္လည္း ကေလး အဖတ္သိပ္မတင္ပါ။
ဒရၾကမ္းေမာင္းတတ္ေသာ ၉၁မွ ကားစိမ္းစိမ္း မ်ားေၾကာင့္ ၄င္း၊ ေခြးေခြးခ်င္းကိုက္သတ္တတ္ေသာ ကနားစီးတို ့အိမ္တန္းလွ်ားမွ ေခြးအနက္မၾကီးေၾကာင့္၄င္း၊ အဖံုးလံုစြာမအုပ္ထားေသာ၊ arrogant အိမ္နီးခ်င္းမ်ား အညစ္အေၾကးစြန္ ့တြင္းမ်ားေၾကာင့္ ၄င္း၊ ေခြးလွလွ ေလးမ်ားဆိုလွ်င္ ဖမ္းယူထားျပီး ျပန္မေပးတတ္ေသာ တိုင္းၾကက္ျခံမွ ကေလးတစ္ခ်ိဳ ့ေၾကာင့္ ၄င္း၊ ျခံေစာင့္ေခြးလို သည္ဆိုျပီး က်မတို ့ ဖခင္ကို အပူကတ္တတ္ေသာ ေရျပာမွ ကုလားေမာင္ ၊ အေရွ ့ပိုင္းမွ ေဝသာလီ ေမာင္ေအး တို ့ေၾကာင့္ ၄င္း။ အိမ္မွာ ဒိုင္ခံ က်န္ခဲ့တာက ဂ်ားမၾကီးပင္။
အိမ္ရွိလူမ်ား အျပင္ထြက္ျပီးမုန္ ့ ဝယ္တိုင္းျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ ထြက္ၾကိဳေနက်။ ညေစ်းတန္း သြားလည္ျပီး ေခါက္မုန္ ့တစ္ခု မွ သူ ့အတြက္မပါခဲ ့လို ့မရ။ ကေလးတစ္ေယာက္လို ထမင္းပန္းကန္ကို ေမွာက္ခါ ဆႏၵ လဲျပတတ္သည္။ ၈၈ အေရးအခင္းမတိုင္မွီတြင္ ဂ်ားမၾကီး တစ္ေယာက္မ်က္ေစ့မွဳန္စျပဳ ျပီ အစားသိပ္မစားႏိုင္ေတာ့ ။ အရင္တုန္းကလို ျဖတ္ျဖတ္လူး မလုပ္ေတာ့။ စကားနည္းေသာ က်မတို ့ ဖခင္ကပင္ ဂ်ားမၾကီးအတြက္ ဂရုတစိုက္ မုန္ ့ဝယ္ခဲ့ရန္ သတိေပးေနၾက။
ဂ်ားမ ၾကီးသည္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္း ကက်မတို ့မိသားစုႏွင့္အတူ လာေနမွန္းမသိပါ။ က်မ မေမြးခင္ထဲကလား ေမြးျပီးမွလားမသိပါ။ သူငယ္တန္းေက်ာင္းဆင္းလို ့ေက်ာင္းကြင္းထဲ လာၾကိဳတာလဲသူ၊ သေျပခင္း အိမ္ေျပာင္းေတာ့ လမ္းထိပ္အထိ body guard လုပ္တာလဲသူ။ အဖြား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ျပန္လာတိုင္း နေဘးမွာ အျမဲ လိုက္ေစာင့္ေရွာက္သူ။ သူခိုးရန္က ကာကြယ္ေပးသူ။ က်မတို ့ မိသားစုအတြက္ သစၥာရွိေသာ ရဲေဘာ္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေတာ္ေသးျပီ။ ဂ်ားမၾကီး ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘဝ မွာ ေပ်ာ္ပိုက္ပါေစ။
THANK YOU FOR READING THIS POST.
No comments:
Post a Comment