ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔ - တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ဆန္ေရစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏ - မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္ - ယာစကာမ်ိဳး၊ တၫႈိးၫိႈးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား - လွည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ၊ ၀မ္းမ၀၍ - ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ၊ အုိျမန္မာတို ့ - တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္ - သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္ - ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍ - ေလာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့ - အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလ်ာ့လံု႔လ
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး - လက္႐ံုးျမားေျမာင္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ ?
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ ?
ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တစ္၀မ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း။
ေဇာ္ဂ်ီ
No comments:
Post a Comment