from : http://www.mindin.info/
ေကာက္ရုိးတမွ်င္္
” ဆရာရယ္ ။ လူမမာကုိေဆးထိုးျပီး သတ္ေပးတဲ ့အဆက္အသြယ္မ်ား ဆရာ့မွာ ရွိရင္ က်ေနာ့္ကို ညႊန္ေပးပါ ။ က်ေနာ္ ဒီဘဝနဲ႕ လူေလာၾကီးမွာ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ သားသမီးေတြလုပ္စာကလည္း ေဆးကုလုိ႕ မေလာက္။ သူတုိ႕မွာ ရွိတဲ့ ရွိစုမဲ့စု ေရႊတိုေရႊစ ဆုိလုိ႕ နားက နားကပ္ေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး ဆရာ ”
” ဒီေလာက္ပူတဲ့ ရာသီမွာ ေရမေသာက္ရဘူးဆုိေတာ့ က်ေနာ့္ဒုကၡကို ကိုယ္ခ်င္းသာ စာၾကည့္ပါေတာ့ဆရာ ။မေနႏိုင္လြန္းလို႕ ပါးစပ္ထဲ ေရထည့္ျပီး ပါးလုပ္က်င္းသလို လုပ္ေတာ့ ေရေသာက္ခ်င္တဲ့ ေဇာကပ္ေနတာေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲကို ေရနည္းနည္း ေတာ့ဝင္သြားတာေပါ့ ဆရာ ၊ ပါးစပ္ထဲေရဝင္သြားတာနဲ႕ ဗိုက္ကေဖာင္းလာေတာ့တာပဲ ဆရာ“
“ေဆးကုဘုိ႕ ငါးရက္ကုိတၾကိမ္ ဘတ္သံုးေထာင္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္လည္း မရွာႏိုင္ ေတာ့ ပါဘူးဆရာ၊ အခုလည္း ဆရာတို႕လို မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ က တလကုိ ဘတ္ငါးရာ တေထာင္ ဝိုင္းကူေနၾကလို႕သာ အသက္ဆက္ေနရတာ၊ က်ေနာ္ေသသြားတာက ပုိေကာင္းမယ္ ဆရာရယ္ “
“က်ေနာ္အျပင္ကုိ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆရာ၊ ဟုိတေန႕က ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ကုိ စက္ႏွဳိး ၾကည့္တာ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္က က်ေနာ္ေပၚပိက်လာလုိ႕ ေဘးကလူေတြဝိုင္းဖယ္မွ ထႏိုင္ေတာ့တယ္ဆရာ။အခုေတာ့ အိမ္အျပင္မထြက္နိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ဆရာ၊ စကားေျပာ ေဖာ္ မရွိေတာ့ ပုိျပီး ေခ်ာက္ျခားလာတယ္ဆရာ၊ လူ႕ေလာက ၾကီးမွာ က်ေနာ္မေနခ်င္ ေတာ့ပါဘူး“
………………………………
ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေသာ က်ေနာ့္ကုိ တဆရာတည္း ဆရာ ၊ဆရာ ေခၚကာ ေသခ်င္ ေနေၾကာင္း သူ႕က်န္းမာေရးအေျခအေနကို ေမးေလတုိင္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တယ္လီ ဖုန္းမွတဆင့္ ျငီးတြားေနသူကား က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြၾကီး ကိုလင္းၾကည္ျဖစ္ပါသည္ ။သူကား ေက်ာက္ကပ္ေဝဒနာကို အျပင္းအထန္ခံ စားေနရသူျဖစ္ပါသည္ ။ သူ႕ဒုကၡကား ၾကီးလွ ေခ်၏။
………………………………..
လတ္တေလာအေျခအေနအရ က်ေနာ္ႏွင့္ ဖူးခက္ျမိဳ႕မွာ တျမိဳ႕တည္းသား ျဖစ္ေနေသာ ကိုလင္းၾကည္ကား အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေမာ္လျမိဳင္ ေက်ာက္တန္း ဇာတိ
ျဖစ္သည္။ သူဖူးခက္ကို ေရာက္ေနခဲ့သည္မွာ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ခန္႕ရွိျပီ ။ သူက်န္းမာစဥ္က ေသာ္ ဖူးခက္ျမိဳ႕မွ ထုိိင္းသူေဌးတေယာက္၏ ေရခဲဆုိင္မွာ ေရခဲတင္ကားေမာင္း ေသာ အလုပ္ကို လုပ္သည္။ အရြယ္ေရာက္ေသာ သားတေယာက္သမီးတေယာက္နွင့္အတူ ေနသည္။
……………………………..
သူသည္ ဖူးခက္ျမိဳ႕က တဦးတည္းေသာ ဘိ္သိသ္ဆရာျဖစ္သည္။ ဖူးခက္ျမိဳ႕မွာ ဖူးစာ ဆံုၾကေသာ ခ်စ္သူေမာင္မယ္ကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းသည္ ကိုလင္းၾကည္၏ ဘိသိသ္ မဂၤလာျဖင့္ အၾကင္လင္မယားဘဝေရာက္ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္ ။ မဂၤလာပြဲနည္းပါးေသာ ဝါတြင္း ကာလမ်ားတြင္ ဖူးခက္မွ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား စံုတြဲမ်ားခိုးရာလုိက္သံၾကားပါက က်ေနာ္က ကိုလင္းၾကည္ထံဖုန္းဆက္၍ “ ဘိသိသ္ဆရာၾကီးကေတာ့ ပြဲမရွိတာနဲ႕ ဂြင္ဖန္ျပန္ျပီထင္တယ္“ ဟု ေနာက္ေျပာင္သည့္အခါ သူက ရယ္က်ဲက်ဲေလသံျဖင့္ “ ဟာ ဆရာေတာင္ ရိပ္မိေနပါေပါ့လား၊ အခုမွ သံုးတြဲပဲ ရွိပါေသးတယ္ ဆရာရယ္၊ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာပါနဲ႕ ဆရာ ၊ မဂၤလာေဆာင္ေန႕က်ရင္ လက္ဖြဲ႕ေလးနဲ႕လာခဲ့ပါ ၊ က်ေနာ့္ဧည့္ခံ ပါမယ္“ ဟု အရႊန္းျပန္ေဖာက္တတ္သူျဖစ္သည္။
ကိုလင္းၾကည္ကား လူေပ်ာ္ျဖစ္သည္ ။ေလာကၾကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရင္ဆုိင္ရဲသူျဖစ္သည္ ။ ယခုေသာ္ကား သူရင္ဆုိင္ေနရေသာ ရန္သူေသမင္းမွာ အားၾကီးလွသည္ျဖစ္ရာ ေလာကကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ရင္ဆုိင္ႏိုင္ေသာ သတိၱတို႕ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေယာင္တကား ။
…………………………………
ကုန္သြယ္လယ္ယာဌာန ဝန္ထမ္းတဦးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရာမွ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္္ပံုကာလ၌္ ဌာနေပါင္းစံုသပိတ္အဖြဲ႕ဝင္တဦးျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ပိုင္း တြင္တာဝန္မွ ရပ္စဲ ခံခဲ့ရသည္ ။
မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရေနာင္းဖက္သုိ႕ ကူးလာကာ ၾကံဳရာက်ပန္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရာက ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဖူးခက္သုိ႕ေရာက္လာသည္ ။
သူေနေကာင္းစဥ္ကေသာ္ ဖူးခက္ျမိဳ႕ရွိ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား အလုပ္သမားမ်ား သာေရး နာေရး အသင္း (ျမန္တိုင္း အသင္း)တြင္ က်ေနာ္ ႏွင့္ တြဲလ်က္ေန႕ေရာညပါ စည္းရံုး ေရးဆင္း ၊ သာမွဳနာမွဳေတြပါ အားက်ဳိးမာန္တက္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဘူးသည္ ။ ဖူူးခက္မွ ျမန္မာေရြ႕ ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ျမန္တုိင္းဟူေသာ လစဥ္ထုတ္သတင္း စာတေစာင္ကုိ လည္း သူႏွင့္လက္တြဲထုတ္ေဝ ခဲ့ဘူးသည္။
အဖြဲ႕အစည္း တခု တည္း တြင္ အတူလုပ္ကိုင္ၾကသူတုိ႕ ထံုးစံအတုိင္း သူူႏွင့္က်ေနာ္ အဖြဲ႕ ေရွ႕ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျငင္းၾကခုန္ၾက ျပန္တည့္လိုက္ၾကႏွင့္ ။ ျမန္တုိင္းကုိ ထူေထာင္ဖက္၊ ရန္ျဖစ္ဘက္ထဲတြင္ ျမန္တုိင္း အတြင္းေရးမွဴး (ယခုခ်င္းမုိင္တြင္ေရာက္ေနေသာ၊ ဗကသ ႏိုင္ငံျခားေရးရာမွ) ကိုေက်ာ္ဝင္းလည္း ပါဝင္ခဲ့ဘူးသည္။ ၂၀၀၅ ဝန္းက်င္က ျမန္တုိင္း ကို ဖူးခက္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာ အသင္းဝင္ အင္အား သံုးေထာင္နီးပါး ရွိခဲ့ဘူးသည္။ အသင္းဝင္ တုိ႕၏ လစဥ္ေၾကးျုဖင့္ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ ျမန္တုိင္းမွာ တႏွစ္ေက်ာ္သာ သက္ဝင္ လွဳပ္ရွား ႏုိင္ခ့ဲသည္ ။ထုိ႕အတူျမန္တိုင္းသတင္းစာလည္း ရပ္ဆုိင္းသြားခဲ့ရသည္ ။
……………………………..
ကုိလင္းၾကည္ ေက်ာက္ကပ္ ေဝဒနာကို ခံစားေနရသည္မွာ တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႕ ရွိျပီ ။ ေရာဂါစတင္ခံစား ရစဥ္က ဆီးက အဝါေရာင္၊ ညိဳညစ္ညစ္ အေရာင္ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ေတြပါလာရာက စသည္ ။ေဆးရံုသြားျပေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ႏွစ္ခုစလုံး အလုပ္မလုပ္ ေတာ့ဟု ဆုိသည္။
ေက်ာက္ကပ္ကုိ ငါးရက္တၾကိမ္ေဆးေၾကာႏိုင္ရန္ လည္ပင္းမွာ အေပါက္ေဖာက္ထား ရသည္ ။
…………………………
သူ႕အတြက္ အၾကီးဆံုးျပႆနာကား ငါးရက္တၾကိမ္ ေက်ာက္ကပ္ေဆးသည့္ စက္ေပၚ တြင္ ထုိင္ကာ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရျခင္းေပတည္း။
ထိုသုိ႕ေက်ာက္ကပ္တၾကိမ္ ေဆးေၾကာရျခင္းအတြက္ က်သင့္ေငြကား တၾကိမ္လွ်င္ ထုိင္း ဘတ္ သံုးေထာင္ျဖစ္၍ တလေျခာက္ၾကိမ္ ေဆးရသည္ျဖစ္ရာ တလအတြက္ ေသြးသန္႕စင္ စားရိ္တ္မွာ ထုိင္းဘတ္ တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္(ျမန္မာက်ပ္ေငြ ငါးသိန္း ခန္႕) ျဖစ္ေလရာ ကိုလင္းၾကည္ တေယာက္ အခ်ိန္ၾကာေလ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလျဖစ္ရေတာ့သည္ ။
…………………………
သူ႕ဒုကၡကားေငြကုန္ရံုႏွင့္ ဆံုးခန္းမတိုင္ေသးေခ် ။ေရာဂါအေျခအေနေၾကာင့္ ေရမေသာက္ ရ ။ ဆန္ျပဳတ္မေသာက္ရ ။အရည္ရႊမ္းေသာ အသီးမစားရ ။ ဆီးေပါက္ ပိတ္ေနျပီ ။ လံုးဝ ဆီးမသြားေတာ့။ ဝမ္းသြား လွ်င္ ကေလးမီးဖြားသလုိ ဒုကၡၾကီးစြာ ခံစားေနရသည္ဟု ဆုိ သည္။ လွဲအိပ္၍မရ ထုိင္လ်က္ပင္ အိပ္စက္ရသည္။
လွဲအိပ္လုိက္လွ်င္ ခႏၶာကုိယ့္အႏွံ႕တြင္ စီးဆင္းေနသည္ ့ေသြးေတြက ေခါင္းကုိ စုေရာက္ လာသလုိ ခံစားရျပီး ခ်က္ခ်င္း အသက္ထြက္သြားမည္ထင္ရေအာင္ တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခား ေနသည္ဆုိ၏။ ဟုိစဥ္က အလုပ္နားရက္မ်ားတြင္ ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္ တစီးႏွင့္္ ဖူးခက္ ျမိဳ႕အႏွံ႕ မြန္ျမန္မာအလုပ္သမား တုိ႕၏ သာမွဳနာမွဳ အလို႕ငွာ တေနကုန္ခရီးႏွင္ေနတတ္ ေသာ ကိုလင္းၾကည္ တေယာက္ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ကိုပင္ စက္မႏုိးႏိုင္ေတာ့ ။ေနအိမ္ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာပင္ ဘဝ၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနရေခ်သည္ ။ ကုိလင္းၾကည္၏ အသက္ကုိ အနည္းငယ္ ဆြဳဲဆန္႕ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ေသာ ဆီးသြား ႏိုင္မည့္ အေပါက္ေဖာက္မည္ ဆုိပါကလည္း ကုန္က်မည့္ ေငြပမာဏက မေသးလွ။ ထုိင္းဘတ္ ငါးေသာင္းမွတသိန္းဝန္းက်င္ ကုန္က်ႏိုင္မည္ ဆုိပါသည္။
…………………………….
ထုိင္းနိုင္ငံေရာက္ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ထုိင္းဘတ္ (၃၀ )သြင္းကာမွ်ျဖင့္ အစုိးရေဆးရံုမ်ားတြင္ ေဆးဝါးကုသႏိုင္သည္ ဆိုေသာ္ျငား အမွန္စင္စစ္ သာမန္ အာဂႏၱဳ ဖ်ားနာေရာဂါမ်ား အတြက္သာျဖစ္၍ ကိုလင္းၾကည္ကဲ့သုိ႕ နာတာရွည္ေဝဒနာရွင္မ်ား အတြက္ကား အက်ဳံးမဝင္သည္ကား မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပင္ ။ေက်ာက္ကပ္ေဆးသည့္ စက္ က ဖူူးခက္က ထုိင္းျပည္သူ႕ေဆးရံုမွာ မရွိဟုဆုိေလေသာေၾကာင့္ ဖူူးခက္ရွိ ဘန္ေကာက္ ေဆးရံုမွာ ေငြေပးႏိုင္မွ ေဆးခြင့္ ရသည္ ။
က်ေနာ္တုိ႕က ထုိင္းလူမွဳဖူလံုေရးမွာ မွတ္ပံုတင္ထားလွ်င္ ေဆးကုသခ တဝက္ခန္႕ သက္သာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အၾကံေပးၾကေသာ္လည္း ယာယီပတ္စပုိ႕တြင္ အလုပ္ရွင္ အမည္ခံထားေသာ ထုိင္းသူေဌးက လုပ္မေပးႏိုင္ဆုိေသာေၾကာင့္ သူ႕မွာ မႏိုင္ဝန္ျဖင့္ ေရွ႕ခရီးဆက္ေန ရရွာသည္ ။
…………………………….
အမွန္ကုိဆုိရေသာ္ ယခုတေလာ က်ေနာ္စာေရးခ်င္စိတ္ကုန္ခန္းေနေၾကာင္း ဝန္ခံလိုပါ သည္။ သုိ႕ေသာ္က်ေနာ့္ စာတေၾကာင္း စာတပုိဒ္ ေၾကာင့္ ေစတနာရွင္မ်ားေပၚလာခဲ့ေသာ္ ကိုလင္း ၾကည္ တေယာက္ လူ႕ ေလာကတြင္ တရက္တမနက္ အသက္ဆက္လက္ ရွင္သန္ ခြင့္ ရေန ဦး မည္ျဖစ္ရာ စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ားထဲမွ သူတပါးဒုကၡကို သုချဖင့္ အစားထုိး လို သူေစတနာ ရွင္တဦးတေလေပၚ လာလုိ ေပၚလာ ျငား ဤစာစုကုိ က်ေနာ္ေရးပါသည္။
အကယ္တႏၱိ စာဖတ္သူမ်ား အေနျဖင့္ ေငြအားျဖင့္မကူညီႏိုင္သည့္တုိင္ ေသမင္းႏွင့္ အခ်ိန္ျပည့္စစ္ခင္းေနရသူ ကိုလင္းၾကည္အား ေန႕လည္ေန႕ခင္း အထီးက်န္ အားငယ္ ေနခ်ိန္တြင္ ဖုန္းနံပတ္ ( +၆၆(၀)၀၈၄၈ ၄၅၇၂ ၅၂) သို႕ ဆက္သြုယ္၍ အားေပး ႏွစ္သိမ့္ ၾကေစလို ပါသည္ ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
မင္းဒင္
No comments:
Post a Comment