(32) ပုဂံ သူ အဘြား အေၾကာင္း

သူမ နာမည္ မနန္းဦး၊ အညာေဒသ ျမင္းကဘာရပ္၊ ပုဂံေညာင္ဦးဇာတိျဖစ္သည္။ မိခင္မွာ သူမကိုဖြားျမင္ စဥ္ကြယ္လြန္သြားျပီး။ ေမြးစား မိဘမ်ားႏွင့္ၾကီးျပင္းခဲ့သည္။ မိဘအရင္းမ်ား၏အမည္မွာ ဦးေရႊကိုး ႏွင့္ မယ္မ်ိဳးစစ္ တို ့ျဖစ္သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ ကုန္ေစ်းတန္း ရွိ သူမ၏ မေအတူ ဖေအကြဲ အမၾကီးျဖစ္သူ ေဒၚေက်ာ့ ႏွင့္ အတူေနထိုင္ခဲ ့သည္။ စစ္ျဖစ္စဥ္ ကာလ ျဖစ္သျဖင့္ အတန္းပညာ ၄တန္းအထိသာ သင္ယူႏိုင္ခဲ ့သည္။ မနန္းဦး သည္ ဆံပင္ရွည္၊မဟာနဖူးႏွင့္ အသားေရာင္ ညိဳ၀ါညက္ေၾကာင့္ မိန္းမေခ်ာ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကုိလိုနီ ေခတ္ကာလတြင္ နယ္မွ ေက်ာင္း လာတက္ေသာ BA ေက်ာင္းသား ကိုေစာသာ ႏွင့္ ေမတၱာရွိျပီး ေယာင္ေနာက ္ဆံထံုးပါ နယ္တြင ္ေနထိုင္ခဲ ့သည္။

ခင္ပြန္းသည္ ကိုေစာသာ သည္ မနန္းဦးထက္ ၈ႏွစ္ၾကီးျပီး မနန္းဦး အေပၚ အလိုလိုက္သည္။ ကိုေစာသာ သည္ တကၠသိုလ္ဘြဲ ့ရ ပညာတတ္ ျဖစ္သည့္ အညီ အဂၤလိပ္ စာအေရးအသား ႏွင့္ အေျပာအဆိုေကာင္းသည္။ အဂၤလိပ္ရံုးတြင္ လက္ေရးတို စာေရးအျဖစ္ အမွဳ ထမ္းသည္။ စကားေျပာလ်ွင္ တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ခ်စ္ခင္ ခြင့္လြတ္ တတ္ေသာ ခင္ပြန္းသည္ ကို ရရွိသျဖင့္ မိဘမဲ ့မနန္းဦး တစ္ေယာက္ ဘ၀ ျငိမ္းခ်မ္းျပီဟု မဆိုသာ။ ဂ်ပန္ ဝင္ေသာအခါ ကိုေစာသာ တို ့ေယာက်ၤား တစ္စု မွာ သားမယား ကို ခြဲကာ ေတာထဲ၀င္ျပီး ပုန္းေအာင္း ၾကရသည္။

ေတာထဲ မၾကာခဏ တိမ္းေရွာင္ ရေသာ ကိုေစာသာမွာ တေျဖးေျဖး ဖဲ ရိုက္တတ္လာသည္။ အညာသူ ေဒၚနန္းဦး မွာ တခါတေလ စိတ္ဆိုးလွ်င္ " ကိုေစာသာ၊ ေတာ္ ဖဲရိုက္ဖို ့သြားမလို ့လား၊ မြဲပါေစ၊ ျပာပါေစ၊ သပိတ္ခါ၊ အိပ္ခါ လာပါေစ" လို ့ ဆို တတ္သည္။ ဒါကို ကိုေစာသာ ၏ ေဆြမ်ိဳး မ်ားၾကားလ်ွင္ လင္ကို က်ိန္တဲ ့အမ်ိဳးဆို ျပီး ေျပာတတ္ ၾကသည္။ ေဒါသ အေလ်ွာက္ သာေျပာခဲ ့သည္ ခင္ပြန္းသည္ ေသဆံုးျပီး မိမိ လည္း ဇယာ ေထာင္း လာေသာအခါ ငါ့လင္ဟာ သူေတာ္ေကာင္းၾကီး ဆို ျပီး မၾကာခဏ ေျပာတတ္သည္။

ခင္ပြန္းသည္ ကိုေစာသာ သည္ အစားအေသာက္ေကာင္း ႏွစ္သက္သည္။ တေန ့တြင္ အစားအေသာက္စံုျပီး ေသြးတက္ကာ ဆံုးပါး ကြယ္လြန္ သြားေတာ့သည္။ ခိုကိုးရာမဲ ့ မနန္းဦး လညး္ အိမ္ေထာင္ စီးပြားေရး ရပ္တည္ရန္ အိမ္ဆိုင္ ငယ္ကေလးဖြင့္ ကာ စီးပြား ရွာရသည္။ သားသမီး ၅ဦး ကို ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ လုပ္ကိုင္ ေကြ်းေမြးသည္။ သားၾကီးမွာ အသက္ ၁၆ႏွစ္တြင္ ေဒသခံ မိန္းကေလးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ရက္သား က်သည္။ ဒုတိယေျမာက္ သမီး မေအးလူ ကို ၁၀ေအာင္သည့္ အထိ ေက်ာင္းထားျပီး သူမ ခင္ပြန္းကဲ ့သို ့ ရန္ကုန္သို ့တက္ခါ ပညာသင္ ေပးခ်င္သည္။ တတိယေျမာက္ သားျဖစ္သူ ေမာင္ေစာထြန္းမွာ အလြန္ စာေတာ္သည္ ပညာရည္ခြ်န္ဆု ရကာ ဆရာ၀န္ပညာ သင္ၾကားရန္ ေစာင့္ေနရင္ အပ်င္းဖ်ားေလသည္။

ထိုေခတ္ကာလက ေက်ာက္ေရာဂါမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အလြန္ေကာင္းသည္။ သားအလတ္ ေက်ာက္ေရာဂါ ျဖင့္ အပ်င္းဖ်ားေနစဥ္ ပဥသမီးေထြး မွာ ေၾကာက္ေရာဂါ အသည္းအသန္ျဖစ္ျပီး ဆံုးသြားရွာသည္။ သားေမာင္ေစာထြန္းမွာ ေနမေကာင္းလ်ွက္ႏွင့္ မာမာ ညီမေလး ဘယ္မွာလဲ။ ေမးသျဖင့္ လြဲ လွီေျဖရရွာသည္။ မုဆိုးမ ေဒၚနန္းဦး သည္ ေဆး၀ါးရွားပါးေသာ ေခတ္ကာလတြင္ သားႏွင့္သမီး တို ့၏ေ၀ဒနာကို လက္ပိုက္ၾကည့္ရင္းရင္ထုမနာျဖစ္ကာ ေမာင္ေစာထြန္း ဆံုးပါးျပီး ေနာက္ စိတ္ေ၀ဒနာ ျပင္းစြာခံစားရရွာသည္။

အိမ္ေထာင့္ အေမွာင္က်ေသာေနရာေလးတြင္ အၾကာၾကီးထိုင္ကာေနမိသည္။ စကားျပန္မေျပာနိုင္ ။ တခါကလည္း ေရတြင္းထဲသို ့ ့ခုန္ခ်သျဖင့္ ဦးေစာသာ အမ်ိဳးမ်ား ႏွင့္ အိမ္နီးပါးခ်င္း မ်ား မွာ ဆယ္ယူခဲ ့ရသည္။ သမီး မေအးလူ ႏွင့္ သားငယ္ ေမာင္သာေက်ာ္ တို ့မွာ မိခင္ၾကီးကို ၾကည့္ကာ ရင္နင့္ရွာသည္။ ရန္ကုန္မွ အမၾကီးျဖစ္သူ ေဒၚေက်ာ့ မွေဆး၀ါး ကုသ ရန္နွင့္ အတူေနရန္ ေခၚ ေသာအခါ သမီးျဖစ္သူႏွင့္ သေဘၤာစီးျပီး ရန္ကုန္သို ့ ထြက္ခြာခဲ့သည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေဆး၀ါးကုသမွဳ ခံယူျပီးေနာက္ သမီးျဖစ္သူ အား တပ္မေတာ္သား တစ္ဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ခ် ကာ သမီးႏွင့္ သမက္ ေနထိုင္ရာ တြင္ အတူ လိုက္ပါေနထိုင္သည္။ ေလာကဒဏ္၏ ဖိႏွိပ္မွဳ သည္ ေဒၚနန္းဦးအေပၚ မတရား၊ သားအၾကီးဆံုး မွာ လူ၀င္မွဴ ၾကီးၾကပ္ေရး အရာရွိျဖစ္ျပီး မိခင္ကို လစဥ္ ေထာက္ပံရွာသည္။ သားအငယ္ ေမာင္ သာေက်ာ္မွာ ဖခင္ ေခါင္းခ်ရာ ျပည္နယ္ရွိ သမိုင္းဝင္ ျမိဳ ့ေဟာင္းမွ ဘ၀တ ူေက်ာင္းဆရာမ တစ္ဦးွႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေက်ာင္းအုပ ္ဆရာၾကီး ရာထူးရလာေသာအခါ ႏွစ္စဥ္ ၁၀တန္းေျဖလႊာပို ့တိုင္း မိခင္ထံ အလည္ အပတ္လာသည္။ မိခင္အား အေ၀းမွ ေထာက္ပံသည္။ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအးလူ၏ သားသမီးမ်ားကို ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္သည္။ ဘုရားဇာတ္ေတာ္ မ်ား၊ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ား၊ ပံုျပင္မ်ားကို ေျမးငယ္၊ေျမးမငယ္မ်ား နားလည္ေစရန္ ည အိပ္ရာ၀င္တိုင္း ရွင္းျပသည္။ ေခါင္းခ်သည့္ အထိ သမီးျဖစ္သူ၏မိသားစုႏွင့္ ေအးအတူပူအမွ်ေနသြားခဲ ့သည္။