ကတိသစၥာ တည္ေသာခါဝယ္

(ရွင္မဟာ သီလဝံသ - ပါရမီေတာ္ခန္းပ်ိဳ ့)

ဝသုႏၵေရ၊ ဤေျမေသာ္လည္း၊ ေစာင့္စည္းမုသား က်င့္ေသာအားျဖင့္၊
စကားသစၥာ၊ မွန္ေသာခါကား ၾသဇာေလးနက္၊ ေပၚဆီတက္၍၊
ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေဆးဖက္၀င္၏၊

အၾကင္ေသာခါ၊ ဤသစၥာကိုအရာခၽြတ္လြဲ၊ မသုံးစြဲတည့္၊
စဥ္းလဲစကားမွားလတ္တုံအံ့၊ ေျမခုံစည္းတန္း၊ မုသားထြန္းသား
တစ္ကၽြန္းတစ္ရံ၊ တစ္ႏိုင္ငံ၌၊ အသံမုသားျပက္စကားကို
မၾကားစလို၊ ေအာင္လိမ့္ဆိုသို႔

ေပၚစို ရသာ၊ ေျမၾသဇာလ်က္၊ တစ္ထြာတစ္ေတာင္လက္ခုပ္ေဘာင္လွ်င္၊
နက္ေခ်ာင္ငုတ္နစ္၊ ေအာက္လွ်ိဳးျဖစ္၍ ခါးခ်စ္ ေဆး၀ါး၊ လူတို႔စားလည္း၊
နာဖ်ားမလြတ္ဥပၸဒၵေ၀ါ၊ ေလးဘ်မ္းေျပာ၏၊

သေဘာတရားစကားသစၥာ၊ မွန္ေသာခါႏွင့္၊
ယြင္းရာမမွားဤႏွစ္ပါးကို၊ ႏႈန္းထားေထြေဆာင္၊ ရွာတုံေရွာင္လည္း
အေက်ာ္သစၥာ၊ စကားသာလွ်င္၊ ျပည္ရြာရပ္သားလူ႕စီးပြားကို
အျမားအေျမာင္၊ ႀကီးက်ယ္ေဆာင္သည္
ကုန္ေအာင္ေျမႏွင့္ ရွိသတည္း။

သံသရာ ဝ႗္ ဆင္းရဲ မွ လြတ္ေျမာက္ပါရျခင္းအက်ိဳးငွါ။

သံသရာ ဟာ ဘဝအသစ္ျဖစ္ျခင္းျဖင့္အဖန္တစ္လဲလဲ က်င္လည္ရာ ဘဝဆက္ေတြ ကို သံသရာကို ့ေခၚပါတယ္။ က်င္လည္ေနတ ဲ ့ သံသရာအတြင္းမွာ ဒုကၡလဲရွိမယ္၊ သုခ လဲရွိမယ္။ ခ်စ္ျခင္းလဲရွိမယ္။ မုန္းျခင္းလဲရွိမယ္။ စိုးရိမ္ေၾကာင္ ့ က်ျခင္းလဲ ရွိမယ္။ စိတ္ရဲ ့ ေအးခ်မ္းျခင္းလဲ ရွိမယ္။ အႏိုင္ယူျခင္းေတြ ရွိသလို ၊ အရႈံးေပးရျခင္းေတြလဲ ရွိမယ္။ မုဒိတာ ပြားႏိုင္သလို ၊ မနာလို ျခင္းေတြလဲ ရွိမယ္။ ေတြးေလ ေတြးေလ အေျဖမရတဲ ့ပုစၥာေတြ အမ်ားၾကီးထဲက အမွန္တရားတစ္ခုကေတာ့ လူသားအားလံုး မလႊဲမေရွာင္ႏိုင္တာက ေတာ့ အိုျခင္း၊ နာျခင္း နဲ ့ ေသျခင္းတရားပါ။

က်မကို က်မ ေမးမိတယ္။ ဒီမလႊဲမေရွာင္သာတဲ ့ ဒုကၡ ၃ပါးကို လက္ခံဖို ့ အဆင့္သင့္ျဖစ္ျပီလား။? အိုျခင္းတရားကေတာ့ တမိနစ္တစကၠန္ ့ နဲ ့ေတာင္မတူပါဘူး။ နာျခင္းတရားကေကာ ဒါလဲလက္ခံရမွာဘဲ။ ေရာဂါေပါင္းစံုမခံစားရေသးသည့္တိုင္ အသက္ကေလး ရလာတာနဲ ့ က်မတို ့ရဲ ့ခႏၵာ ကိုယ္ၾကီးဟာ စက္အို စက္ေဟာင္းၾကီးလို ေလးပင္လာတယ္။ ခါးကိုင္းျပီး ၊ နားမထိုင္းခင္မွာ အသိဥာဏ္ေတြဟာ လဲ တေျဖးေျဖး ေမွးမွိန္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘဝ မကူးမီ ေသျခင္းတရား အေၾကာင္း ဒါကိုရင္ဆိုင္ဖို ့အတြက္ က်မဆီမွာ ခြန္အားခုထိ မရွိေသးပါဘူး။ ဒီဘဝကို ဖက္တြယ္ေနခ်င္ေသးတဲ ့ စိတ္နဲ ့ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ေတြၾကားမွာ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ပိုက္ေနတဲ့ က်မရဲ ဒီရုပ္ခႏၵာ ကိုယ္ၾကီး ျငိမ္းသတ္ေတာ့မဲ ့ ေန ့ကို တေန ့မလြဲမေသြ ေရာက္လာမွာပါ။

ငါသည္ မုခ် ေသရမည္။ အခ်ိန္ပိုင္းသာ လိုေတာ့သည္။
အေသမဦးခင္၊ ဥာဏ္ ဦးရမည္။