Sunday 27 June 2010

( BE READY TO CRY) from ဒုတိယblog

“ ဒုတိယ ” blog http://dutiya.blogspot.com/ မွ ဖတ္မိတဲ့ ႏွစ္သက္မိေသာ ပိုစ့္တစ္ခု ကို ကူးယူေဖၚျပပါသည္။ ။




“ Be ready to cry ” ဆိုတဲ့ title ေၾကာင့္ ဘာအေၾကာင္း မ်ားလဲ ဆိုျပီး ဒီ video ကိုၾကည့္ျဖစ္တယ္ ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ အေၾကာင္းလဲ မဟုတ္ဘူး ၊ ကိုယ္နဲ ့လဲ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ video စစခ်င္းမွာ ပါတဲ့ ေကာင္မေလး ရဲ ့ မ်က္နွာ ၊ သခင္ကို ေျပးၾကိဳတဲ့ ေခြးေလး နဲ ့ “ I missed you too daddy ” လို ့ေျပာ လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ကို ၾကည့္ျပီး တာနဲ ့ ဒီ video က ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ မ်က္ရည္က် ေစတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္နဲ ့ေဝးေနတာ ၾကာျပီး မို ့လို ့လဲ ပါမွာပါ ။





ဒီ video ေတြကို ၾကည့္ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လေလာက္က ဖတ္လုိက္ရတဲ့ သတင္း တစ္ပုဒ္ထဲက “ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း မြန္ျပည္သစ္ ပါတီ တပ္သားတစ္ဦးက သူေတာထဲ ျပန္သြားရေတာ့ မွာမို ့ သူ ့ရဲ ့ဇနီးနဲ ့ကေလး ေတြကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ ေပးဖို ့ ကၽြန္ေတာ္ကို မွာခဲ့တယ္ ” ဆိုတဲ့ စာ ေၾကာင္းကို ျပန္သတိရ မိတယ္ ။

မြန္ျပည္သစ္ ပါတီဟာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ အစိုးရနဲ ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္က သူနဲ ့့ သူ ့ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ ့ ေက်ာင္းျပီးတာနဲ ့ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီ ဝင္ဖို ့ စီစဥ္ထား ေပမဲ့ ၊ သူတို ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီက ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့တာေၾကာင့္ အဲဒီေန ့မွာ မ်က္ရည္က်တဲ့ အထိ ဝမ္းနည္းခဲ့ ရေၾကာင္း ေျပာျပဖူးတယ္ ။

မြန္ျပည္သစ္ ပါတီဟာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲစဥ္ တုန္းက မြန္ေက်း႐ြာေတြ ၊ မြန္ဆရာေတာ္ေတြ ဆီကို သြားျပီး ယခု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူတာဟာ ေတာ္လွန္ေရးကို စြန္ ့လႊတ္လိုက္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ လက္နက္ခ် အညံ့ခံ လိုက္တာ မဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရး ျပသနာေတြကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ ့ အေျဖ႐ွာဖို ့ ၾကိဳးစားျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း လိုက္လံ ႐ွင္းျပခဲ့တယ္ ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး ျပသနာေတြ အတြက္ ေတြ ့ ဆံု ေဆြးေႏြးျပီး အေျဖ႐ွာဖို ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး ။

နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ ့ဖို ့ေတာင္းဆိုလာတဲ့ အခါမွာလဲ မြန္ဆရာေတာ္ေတြ ၊ အျခားေသာ မြန္အဖြဲ ့ အစည္းေတြ ၊ မြန္ျပည္သူေတြ ဆီက သေဘာထားေတြကို ေတာင္းခံခဲ့တယ္ ။ အားလံုးရဲ ့ သေဘာတူညီမႈ ၊ ေထာက္ခံ အားေပးမႈနဲ ့ မြန္လူမ်ိဳး ေတြအတြက္ အာမခံခ်က္ ႐ွိတဲ့ ဥပေဒ မ႐ွိသေ႐ြ ့ လက္နက္စြန္ ့မွာ မဟုတ္သလို ၊ တပ္ကိုလဲ ဖ်က္သိမ္းမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ ၾကတယ္ ။

နယ္ျခား ေစာင့္တပ္ ဖြဲ ့ဖို ့ ေနာက္ဆံုးရက္ သတ္မွတ္ျပီး ဖိအားေပးမႈ အထိ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီက တပ္စခန္း အခ်ိဳ ့ ကို ေတာထဲ ျပန္လည္ ေျပာင္းေ႐ြ ့ ခဲ့ေပမဲ့လဲ ၊ အစိုးရတပ္ေတြက စတင္ မတိုက္ခိုက္လာ သေ႐ြ ့ရ႐ွိ ထားတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းသြား မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ ၾကတယ္ ။

ျမိဳ ့႐ြာေတြေပၚမွာ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနထိုင္လာ ၾကျပီးမွ မိသားစုနဲ ့ သားသမီးေတြကို စြန္ ့ျပီး ေတာထဲ ေတာင္ထဲကို ဘယ္သူမွ ေတာ္႐ံု စိတ္ဓာတ္နဲ ့ ျပန္မဝင္ ၾကပါဘူး ။ ပံုမွန္လစာ မ႐ွိ ၊ မိသားစု ေတြနဲ ့ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ေတြ ့ ရမွန္း မသိပဲ ၊ ဘယ္ေတာ့ ျပီးမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေတာ္႐ံု ခံယူခ်က္ေတြနဲ ့ ဘယ္သူကမွ ပါဝင္တာဝန္ မယူ ၾကပါဘူး ။

ျမန္မာျပည္မွာ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္လို ့ သတင္းၾကားရင္ ဘယ္သူ ့ ကိုမွ မႏိုင္ ေစခ်င္သလို ဘယ္သူ ့ ကိုမွလဲ မ႐ႈံးေစ ခ်င္ဘူး ။ တိုက္ပြဲေတြ ကိုသာ အျမန္ အဆံုးသတ္ ေစခ်င္တယ္ ။ တိုက္ပြဲဆိုတာ လူၾကီးေတြက ပါးစပ္နဲ ့ စစ္ေၾကျငာျပီး လူငယ္ေတြက အေသခံ တိုက္ရတာပါ ။ ဘယ္တပ္က စစ္သားဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို ့ မွာ သူတို ့ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမဲ့ မိသားစုေတြ ၊ သူတို ့ကို ခ်စ္တဲ့ သူေတြ ႐ွိၾကမွာပါ ။ တိုက္ခိုက္ေန ၾကမဲ့ အစား တစ္ဦးကို တစ္ဦး အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ၊ ေလးစားမႈ ေတြနဲ ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ ့ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ မူလတန္းေက်ာင္းသား အ႐ြယ္မွာ ႐ြာကို အလည္ ျပန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကို တစ္ေယာက္က ႐ြာ ထဲ လိုက္ျပတယ္ ။ အိမ္တစ္အိမ္ေ႐ွ ့ အေရာက္မွာ လူ ၅ ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းဖြဲ ့ျပီး ရယ္ရယ္ ေမာေမာ စကားေျပာ ေနၾကတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္က အျခားသူေတြနဲ ့ မတူ ထူးျခားေနတယ္ ။ ပုဆိုး နဲ ့ သာမန္ ႐ွပ္အက်ၤ ီ ကို ဝတ္ထားေပမဲ့ ပခံုး ၾကိဳးသိုင္းနဲ ့ စစ္ခါးပတ္ေတြ ပတ္ထားၾကတယ္ ။ ပခံုး ၾကိဳးသိုင္းမွာ လက္ပစ္ဗံုးေတြ ခ်ိတ္ထားတယ္ ။ သူတို ့ရဲ ့ ေျခရင္းနားမွာ ေသနတ္ေတြ ေထာင္ထား ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ဝင္စားျပီး သူတို ့က စစ္သားေတြ လားလို ့ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကို ကိုေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္လို ့ ျပန္ေျဖတယ္ ။ စစ္သားဆို ဘာလို ့ စစ္ဝတ္စံု မဝတ္ထားတာလဲ ဆိုေတာ့ သူတို ့က မြန္စစ္သားေတြ လို ့ျပန္ေျပာတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကို ေျပာတဲ့ မြန္စစ္သား ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ သိတာက စစ္သား နဲ ့ သူပုန္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ သိတယ္ ။ စိတ္ထဲကေတာ့ အလြယ္ပဲ မြန္႐ြာမွာ တာဝန္က်တဲ့ စစ္သားမို ့လို ့ မြန္စစ္သားလို ့ ေခၚတာ ျဖစ္မယ္လို ့ အလြယ္ပဲ နားလည္ ထားလိုက္တယ္ ။

ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းထပ္ ေလွ်ာက္ေတာ့ ႐ြာမွာ႐ွိတဲ့ ေဆး႐ံုကို ေရာက္တယ္ ။ ေဆး႐ံု အေဆာက္အအံုရဲ ့ အဝင္ဝမွာ စစ္ဝတ္စံုနဲ ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနတယ္ ။ အျခားတစ္ဖက္မွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနတယ္ ။ စစ္ေမးတာေတြ ဘာေတြ မလုပ္ပါဘူး ။ ဒီတိုင္းရပ္ျပီး လံုျခံဳေရး တာဝန္နဲ ့ ေစာင့္ေန ၾကတာပါ ။ ဝတ္စံုအျပည့္နဲ ့ စစ္သားကို ျမင္ေတာ့ ဟို မြန္စစ္သားေတြ က်ေတာ့ ဝတ္စံုမဝတ္ရဘဲ ၊ ဒီ မြန္စစ္သားေတြ က်ေတာ့ ဘာလို ့ ဝတ္စံု ျပည့္ ဝတ္ထား ရတာလဲ ၊ ေဆး႐ံုမွာ ေစာင့္ရလို ့လား ဆိုေတာ့ အစ္ကိုက ဒါက ဗမာစစ္သား ၊ ခုနက စစ္သားေတြက မြန္စစ္သားေတြ လို ့ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ဘာကြာလို ့လဲ ျပန္ေမးေတာ့ အစ္ကိုက မြန္စစ္သား ဆိုတာ ေတာထဲမွာ ေနတဲ့ မြန္အဖြဲ ့ ေတြဆီက စစ္သား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္႐ွင္းျပတယ္ ။ ဒါဆို ခုနက ေတြ ့ခဲ့တာ သူပုန္ေတြ လားဆိုေတာ့ ေတာထဲက မြန္စစ္သား ေတြလို ့ ျပန္ေျပာတယ္ ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ တိုင္းရင္သား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့ ေတြကို တိုင္းရင္းသားေတြက သူပုန္ေတြလို ့ မေခၚၾက တာကို သတိထား မိခဲ့တယ္ ။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘယ္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ ကမွ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မယူရေသးပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႐ြာကလဲ အမဲေရာင္ နယ္ေျမထဲမွာပါ ။ ႐ြာသားေတြနဲ ့ စကားဝိုင္းဖြဲ ့ ေျပာေနၾကတဲ့ မြန္စစ္သားေတြကို ဘယ္သူမွ လာမတိုက္ သလို ၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္တဲ့ ေဆး႐ံုမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ စစ္သားေတြ ကိုလဲ ဘယ္သူမွ လာမတိုက္ ၾကဘူး ။ မသိလို ့ မ်ားလားလို ့ ေတြးရေအာင္္ကလဲ မြန္စစ္သားေတြ ႐ြာထဲမွာ ႐ွိေနတာကို မသိတာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ေဆး႐ံုမွာ ေန ့ တိုင္း တာဝန္က်တဲ့ စစ္သား ႐ွိတာကိုေတာ့ မသိပဲ ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ မြန္စစ္သားနဲ ့ ဗမာစစ္သားေတြက တစ္ဦးကို တစ္ဦး နားလည္မႈနဲ ့ တစ္ဖြဲ ့က ႐ြာထဲဝင္လာရင္ အျခားတစ္ဖြဲ ့က ထြက္သြားတတ္ေၾကာင္း ၊ တစ္ ဖြဲ ့က ဒီလမ္းေၾကာင္းက သြားေနရင္ အျခားအဖြဲ ့က တစ္ျခား လမ္းကေန ေ႐ွာင္ျပီး သြားတတ္ ေၾကာင္း ၊ မလႊဲ မေ႐ွာင္သာမွ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္ ။

စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ မိသားစုေတြ ခြဲခြာေန ၾကရတယ္ ။ အခ်ိဳ ့ သူေတြလဲ သူတို ့ခ်စ္တဲ့ သူေတြကို အျပီးအပိုင္ ခြဲခြာသြားခဲ့ ၾကတယ္ ။ ဘယ္တုန္းကမွ တိုက္ပြဲေတြနဲ ့ မကင္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ႏိုင္ငံမွာလဲ သူတို ့ခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္ မ်က္ရည္က် ခဲ့ရတဲ့ မိသားစုေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္မ်ား ႐ွိခဲ့ျပီးလဲ ? ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ႏိုင္ငံ မျငိမ္းခ်မ္း သေ႐ြ ့ ၊ စစ္ပြဲေတြ မရပ္ႏိုင္ ေသး သေ႐ြ ့ ဒီလို စိတ္မေကာင္း စရာေတြ ဆက္႐ွိေန ဦးမွာပါ ။

နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ ့ဖို ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနာက္ဆံုး ရက္ေတြ ေက်ာ္သြား ေပမဲ့လဲ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ ေတြက မိမိတို ့ ရဲ ့ ခံယူခ်က္ေတြကို ခိုင္မာစြာ စြဲကိုင္ထား ၾကတုန္းပဲ ။ နယ္စပ္ေတြမွာလဲ အခုအခ်ိန္ထိ ေသနတ္သံေတြ တိတ္ဆိတ္ ေနတုန္းပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတိတ္ဆိတ္ ေနမႈက ၾကာ႐ွည္ခံမွာ မဟုတ္သလို ၊ ျပသနာေတြကိုလဲ ေျပလည္ေစမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္း သိေနၾကတယ္ ။ ဘယ္သူေတြက မွားတယ္ ၊ ဘယ္သူေတြက မွန္တယ္ဆိုတာ ကေတာ့ သမိုင္း က အေျဖ ေပးလိမ့္မယ္ ။ ။

History teaches that war begins when governments believe the price of aggression is cheap.
Ronald Reagan

All war represents a failure of diplomacy.
Tony Benn

A people free to choose will always choose peace.
Ronald Reagan

Older men declare war. But it is the youth that must fight and die.
Herbert Hoover

2 comments:

  1. ဖိုးတက္28 June 2010 at 03:33

    မြန္ေရာ ကရင္ေရာ အတူတူပါပဲ။ ႏြားအားဖ ဖက္ကလဲ ဒီလိုပါပဲ။ အေပၚကသြားပါဆိုတဲ့လမ္းကိုေတာင္ ေအာက္ေျခမွာ သတင္းရရင္သြားခ်င္မွ သြားၾကတာ။ ဒါမွလဲ အသက္နဲ ့ ခႏၶာ ျမဲေတာ့မေပါ့ကြယ္။ သြားဆိုတဲ့ ေနရာကို စက္ေပၚကေနၿပီး ေျခာက္လံုးအမွန္ေပးတယ္။ ေျမပံုညႊန္း ေနရာမွန္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူကေတာ့ ရြာထဲမွာႏွပ္ခ်င္ ႏွပ္ေနမွာေပါ့ေ၀့။ ေကာင္းပါေလ့။

    ReplyDelete
  2. I seriously love your site.. Excellent colors & theme.

    Did you make this website yourself? Please reply back as
    I'm hoping to create my very own blog and want to learn where you got this from or what the theme is named. Thanks!

    Here is my web site wilfredschul17.xanga.com

    ReplyDelete