မွတ္ဥာဏ္ ေပ်ာက္သြားခဲ့ရင္

မွတ္ဥာဏ္ေတြ တေျဖးေျဖး ေလွ်ာ့ လာခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတဲ ့အေတြး ခဏ ခဏ ဝင္ေ နမိတယ္။ ခုအသက္အရြယ္ ရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုပို ေမ့တတ္လာတယ္။ အျပင္ကိုသြားတိုင္း အိမ္ကေနမထြက္ခင္ ေသာ့၊ ဖုန္း၊ ေငြအေၾကြထည့္တဲ ့အိပ္ေသးေသးေလးရယ္ ေနာက္ အေရးၾကီးတဲ့ train ticket, ID cards စတဲ့ ကာဒ္ျပားေတြ ထည့္တဲ ့ေခါက္အိပ္ပိစိေလးရယ္ ကို ေသခ်ာေရျပီး စစ္မိတယ္။ ပါးစပ္ကပါ တစ္ႏွစ္သံုးေလး ဆိုျပီး ေရရြတ္ျပီး စစ္ လိုက္ရမွ စိတ္က ေက်နပ္မိသလို ပါဘဲ။

စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာက ဦးေႏွာက္က ဆဲလ္ေတြဟာ မိနစ္တိုင္း စကၠန္ ့တိုင္း မွာ ပ်က္စီးလိုက္ အသစ္ျပန္ျဖစ္လိုက္နဲ ့ဆိုဘဲ။ အသက္ၾကီးလာရင္ ဆဲလ္ေတြ ၊ ကလပ္စီးေတြ အသစ္တိုးတာထက္ ပ်က္တာက မ်ားမ်ားလာပါတယ္တဲ့ ။

တခါတေလလဲ မထင္ထားတာေတြ ျပန္ျပန္ မွတ္မိေနတယ္။ အငယ္မ (တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမ) နဲ ့အသက္ခ်င္း ၂ႏွစ္ ကြာတယ္။ သူ ့ကိုေမြးေတာ့ က်မ အသက္ ၂ႏွစ္သမီးေပါ့။ သူ ့ကို အိမ္ကိုေခၚလာတာ ကို အဲဒီအရြယ္ထဲက မွတ္မိတယ္။ အေမပိုက္ေပြ ့လာတဲ ့နီနီရဲရဲ ကေလးမ ေပါက္စကို ေလ့လာစူးစမ္းစိတ္နဲ ့တခ်က္ၾကည့္ျပီး တျပိဳင္ထဲမွာဘဲ ငါကိုလူေတြ မခ်စ္ၾကေတာ့ဘူး ဆိုျပီး အေတြးေပါက္တယ္။ ယံုၾကည့္လိုက္ပါဦး .... အသက္ ၂ႏွစ္သမီးထဲက ဒီလုိ ခံစားခဲ့ရဖူးတာကို ခုထိ မွတ္မိေနတယ္။ ငယ္ငယ္က ေနခဲ့တဲ့အိမ္အေနအထား၊ ထပ္ျပင္ေဆာက္တဲ ့အိမ္အေနအထား အဲဒါေတြက အစ အကုန္မွတ္မိေနတယ္။


လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္း က စိတ္ရႈပ္ေထြး စရာ ၾကံဳခဲ့ရတာကေတာ့ ဓါတ္မွန္ result ထဲမွာေတြ ့တဲ ့ ရင္ညႊန္ ့ရိုးနား က metal အစကိုပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္ဒီေနရာမွာ ကလန္ ့ခံရွိေနတာလဲ။ ဒါဟာ ဘာ့ေၾကာင္ျဖစ္တာလဲ။ ဘယ္တုန္းကျဖစ္တာလဲ။ ဆိုတာ ဘယ္လို မွ အထပ္ထပ္ စဥ္းစားလို ့မရဘူး။ တခါတေလ ျပန္မွတ္မိမလားလို ့ ေတြးၾကည့့္ ေနေပမဲ ့ဘယ္လို မွ မသိေတာ့ ။ အကန္ ့ဖ်က္ထားလိုက္ပါတယ္။ ဆရာဝန္ က MRI မလုပ္ရဘူး အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ လို ့ ေဆးမွတ္တမ္း စာအုပ္ထဲမွာ ေရးေပးထားတယ္။ အင္း ၾကာေတာ့လဲ့ ေပေလယက္ကန္ ထားလိုက္ႏိုင္ပါျပီ။

Demensia အျဖစ္မ်ားတဲ ့Age Group ထဲမွာလဲ မပါေတာ့ ဘာမွန္းကိုယ္ ့ကို ကိုယ္မသိဘူး။ စိတ္ဓါတ္က်တာတို ့ဘာတို ့ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မခံစားေနရပါဘူး။ သို ့ေသာ္ ခုတစ္ေလာ ဝါဒီေတြ နည္းနည္းမ်ားျပီး ၊ ေလာကၾကီးကို နည္းနည္း စိတ္ပ်က္ေနတယ္။